Od wczoraj głębokiego zmierzchu do dziś...
(17.07. 2014, godz. 23.27 - 18.07.2014, godz. 14.56)
Moja Droga Przyjaciółka bez uprzedzania mnie telefonem (co do niej zupełnie niepodobne) wpadła do mnie tak późnym wieczorem, iż myślałam, że musiało stać się coś strasznego. Tymczasem ona uśmiechnięta każe mi się pośpiesznie ubierać, zabierać szczoteczkę do zębów oraz aparat fotograficzny i... porywa mnie do swoich zielonych włości.
Na dole, w samochodzie, czekają jeszcze dwie osoby. "A więc będzie ciekawie i intelektualnie", jak powiada w takich razach P.
Domek przy lesie wita nas otwartymi okiennicami, a wszystko wokół niesamowitym aromatem nagrzanej słońcem ściółki. Jest wyjątkowo, ciepło, przyjemnie, cicho.
I nagle Ona:
- Stale zaglądam na Twój blog, a tam od dawna nic nie ma. Lenisz się, czy nie masz weny ?
- A, to dlatego ta cała akcja? Bym coś napisała?
- Dokładnie tak!
- Ale zdjęcia to porobicie jutro, moje miłe - dorzucił P. Wyjął mi z rąk aprt i zaprosił nas na zimne piwo.
A potem czytaliśmy wiersze: Jej, Moje, Jego oraz Tamtego.
Wiersze popijane zimnym piwem w ciepłą noc smakują jakoś inaczej... Może cieplej, a może bardziej się zbliżają do ludzkiej natury. Bo w symbiozie z naturą w ogóle jest najpyszniej.
Ostre promienie wschodzącego słońca budzą nas za wcześnie po nieprzespanej nocy, ale za małe zasłonki, za krótkie firanki nie ratują. Leniwie, jeszcze zmęczona, przeciągam się i cichuteńko wchodzę do łazienki. Za chwilę ruszam poza dom. Aparat okazuje się niezbędny.
"DOTYK", recenzja
Dotyk” to kolejny tomik poetycki Wiesławy Barbary Jendrzejewskiej. Zawiera on 67 odważnych liryków przesiąkniętych prawdziwymi uczuciami, podszytymi subtelnym erotyzmem. W symbiozie z naturą ( jest w zbiorku kilka fotografii autorki ), przenikają się wzajem odwieczne, nieustające tęsknoty, pragnienia, oczekiwania i...pożądanie ( bo nie jest ono – jak zwykło się uważać - zarezerwowane li tylko dla mężczyzn ).
Wyrażają one wprost lub za pomocą pięknych metafor, czy misternie dobranych słów, to wszystko, czego nie obawia się wypowiedzieć prawdziwa, dojrzała kobieta, dla której sztuka oraz miłość nie posiadają wieku, czasu, ani miejsca. To wiersze dla kobiet dojrzałych emocjonalnie, które nie zawsze wiedzą, jak wyrazić ten od lat pielęgnowany w sercu, duszy i umyśle - żar, ogień i skrzętnie skrywany akt oddania. To wiersze dla mężczyzn, dla tych mężczyzn, którzy nieustająco kroczą po omacku, często na paluszkach, bezszelestnie, to znów zdecydowanie i pewnie, a wciąż nie wiedzą, który sposób obrać, by zgłębić kobiecą naturę, wszak ...ladonna mobile (kobieta zmienną jest ). Poetka odsłania przed męskimi osobnikami kobiece pragnienia, oczekiwania, delikatnie podpowiada i poprzez dotyk (tak często w tomie, w różnych konfiguracjach, przywoływany) prowadzi do najbardziej erogennego narządu, którym jest... umysł. Umysł kobiety i mężczyzny, ale wystarczy go... dotknąć zaledwie, by: „ rwać szaty damy z dziwki żądz...”
Wszyscy literaci piszą od zawsze o tym samym, ale nie każdy potrafi, jak Jendrzejewska, nazywając rzeczy po imieniu, tak widzieć ( kobiety też są wzrokowcami, jak się okazuje), tak dostrzegać i zapisać tak, by stały się wierszem. Wierszem, który czyta się wiele razy, a za każdym odkrywa coś nowego i niepowtarzalnego zaklętego w magię mężczyzny i kobiety, w ...dotyk. (L.P)
