Znam jednego literata...
który w swoich "biogramach" ogromnych, zawsze co najmniej na dwie strony (o wszystkim) pisze na samym początku:
"Studiowałem na "Uniwersytecie...", tu podaje nazwę tegoż.
Ponieważ, jak wiadomo, ja już się dziwić nie przestanę, zatem, zastanawiam się, po licha taka wzmianka. Przecież jasno z niej wynika, że... studiów nie skończył. Oczywiście on sam jeden tylko zna powody nieskończenia, ale, czy warto pisać o czymś, czego się nie zrobiło? Po co? Co to wnosi do biogramu?
Studiował. Miesiąc, semestr, rok, dwa? Ile?
Wyrzucili, czy sam odszedł? Było za trudno, czy nie po myśli studenta?
Pytania można mnożyć i mogą wywoływać dziwne domysły, zupełnie nikomu niepotrzebne.
Czy nie byłoby prościej napisać: "Nie ukończyłem Uniwersytetu jakiegoś tam, bo np. mi się nie chciało, albo, bo do mamy było daleko...
Ale chyba najczytelniej byłoby w ogóle o tym nie wspominać, bo kogo obchodzi, że Literat nie skończył studiów, zwłaszcza, że dla tzw. smaczku, nie uzyskamy szczerej i prawdziwej odpowiedzi.
Nie skończył, nie on jeden. I nie ma w tym ani nic nadzwyczajnego, ani bulwersującego.
Czy trzeba ukończyć studia, by zostać dobrym literatem? Na pewno nie zaszkodzi, a i pomoże nieraz, ale nie mając dyplomu pisać: "Studiowałem na Uniwersytecie..., wydaje mi się kompletną bzdurą przy całym moim uznaniu dla jego niektórych wierszy.
Miłej wiosny :)
"DOTYK", recenzja
Dotyk” to kolejny tomik poetycki Wiesławy Barbary Jendrzejewskiej. Zawiera on 67 odważnych liryków przesiąkniętych prawdziwymi uczuciami, podszytymi subtelnym erotyzmem. W symbiozie z naturą ( jest w zbiorku kilka fotografii autorki ), przenikają się wzajem odwieczne, nieustające tęsknoty, pragnienia, oczekiwania i...pożądanie ( bo nie jest ono – jak zwykło się uważać - zarezerwowane li tylko dla mężczyzn ).
Wyrażają one wprost lub za pomocą pięknych metafor, czy misternie dobranych słów, to wszystko, czego nie obawia się wypowiedzieć prawdziwa, dojrzała kobieta, dla której sztuka oraz miłość nie posiadają wieku, czasu, ani miejsca. To wiersze dla kobiet dojrzałych emocjonalnie, które nie zawsze wiedzą, jak wyrazić ten od lat pielęgnowany w sercu, duszy i umyśle - żar, ogień i skrzętnie skrywany akt oddania. To wiersze dla mężczyzn, dla tych mężczyzn, którzy nieustająco kroczą po omacku, często na paluszkach, bezszelestnie, to znów zdecydowanie i pewnie, a wciąż nie wiedzą, który sposób obrać, by zgłębić kobiecą naturę, wszak ...ladonna mobile (kobieta zmienną jest ). Poetka odsłania przed męskimi osobnikami kobiece pragnienia, oczekiwania, delikatnie podpowiada i poprzez dotyk (tak często w tomie, w różnych konfiguracjach, przywoływany) prowadzi do najbardziej erogennego narządu, którym jest... umysł. Umysł kobiety i mężczyzny, ale wystarczy go... dotknąć zaledwie, by: „ rwać szaty damy z dziwki żądz...”
Wszyscy literaci piszą od zawsze o tym samym, ale nie każdy potrafi, jak Jendrzejewska, nazywając rzeczy po imieniu, tak widzieć ( kobiety też są wzrokowcami, jak się okazuje), tak dostrzegać i zapisać tak, by stały się wierszem. Wierszem, który czyta się wiele razy, a za każdym odkrywa coś nowego i niepowtarzalnego zaklętego w magię mężczyzny i kobiety, w ...dotyk. (L.P)
